Lake Manyara
Een bos aan een meer, omsloten door de Manyara-bomen. Het park voelt intiem, maar barst van het leven.
“Een bos aan een meer, omsloten door de Manyara-bomen. Het park voelt intiem, maar barst van het leven.”
Na een goede nacht met veel krekels als achtergrond geluid, schuiven we aan bij het ontbijt en probeert Jeroen nog wat te schrijven voor het blog. Jabiri ging gisteren nadat hij ons af had gezet nog iets maken in het bijgelegen plaatsje waardoor het te laat was om terug te komen naar de lodge. Wanneer hij terug aankomt bij de logde vertrekken we richting Lake Manyara
Lake Manyara National Park
Manyara is de naam van bomen die wanneer ze dicht naast elkaar staan een soort natuurlijk hek vormen. Omdat het bosgebied rondom het meer omheind staat met deze bomen is het gebied Lake Manyara genoemd. Jabiri heeft op dag 1 van onze trip aangegeven dat we continu andere landschappen zullen ervaren en hij heeft gelijk. Lake Manyara National Park heeft wat weg van een groot bos aan een immens meer.
Jabiri omschrijft het als een relatief klein park, daar herken ik me iets minder in. Het gebied is ‘slechts’ 330 km2.
Een macabere binnenkomst
We zijn het park nog geen 2 minuten binnen gereden of we zien een opengereten buffalo. Het is een indrukwekkend beeld. Uiteraard hoort het erbij, maar persoonlijk had ik liever een levende buffalo gezien. Jabiri geeft aan dat de buffalo waarschijnlijk door een leeuw is aangevallen, dus dat de kans groot is dat er een leeuw in de buurt is. En jawel, een paar meter verderop, tussen de bomen zien we een mannetjes leeuw liggen. Hij is moeilijk zichtbaar, maar rolt zich nog even op z’n rug.
We discussiëren wat over of een overleden buffalo wel telt voor de big 5. Ik ben het ermee eens, we strepen hem nog niet van de lijst af. Wel streep ik, ondanks dat hij moeilijk te zien was, de leeuw af. Jabiri en Jeroen zijn het er niet mee eens en Jabiri verzekert ons dat we in de komende dagen nog wel leeuwen gaan zien die het afstrepen meer waard zijn.
Monkey paradise
Tarangire wordt ook wel het paradijs voor olifanten genoemd, maar vandaag zijn we in het paradijs voor apen. Al voor we het park inrijden hebben ik apen gespot en ook in het park duurt het niet lang voor we verschillende apen tegenkomen. Vervet apen, blauwe aap of blauwe meerkat en bavianen leven hier in overvloed.
De bavianen staan ook wel bekend als ‘de maffia’ omdat ze graag eten “stelen”. Ze zijn er in dit park in ieder geval in overvloed. We zien bavianen en vervetapen door elkaar in bomen spelen, eten en elkaar vlooien. Naja, alleen hun eigen soort. Het vlooien houden ze overduidelijk gescheiden. De bavianen verplaatsen zich graag over de weg. We zien een groep van wel 200 bavianen met jonkies op de rug of buik zich verplaatsen via de weg.
Check
We komen van alles tegen in het bos. Wildhogs, we noemen ze liefkozend ‘Pumba’, olifanten, impala’s en een waterbok. We komen ook de vader van Jabiri tegen. Hij werkt al zo’n 33 jaar als tour guide en geeft Jabiri liefkozend een snoepje. Niet veel later zal de vader van Jabiri ook van grote waarde blijken. We rijden met Jabiri richting het meer en zien verschillende vogels, maar ook een levende buffalo. Check, nu mag hij officieel van m’n big 5 lijstje af.
Jabiri legt uit dat hij alleen is omdat hij door de groep verstoten is, mogelijk ziek of niet meer snel genoeg waardoor hij de zwakste schakel van de groep zou zijn. Een buffalo op zichzelf kiest ook veel voor de aanval onder het motto ‘offense is the best defense’.
Luipaard
We rijden nog wat langs het meer als Jabiri wordt gebeld. Het is zijn vader, hij heeft een luipaard gespot. Hij legt aan Jabiri uit waar het ongeveer is en Jabiri begint vaart te maken. We rijden in relatief snel tempo door het park, we zien zebra’s, giraffe, impala’s, zwarte vogels met een rode kop, maar het is allemaal niet interessant, we hopen op tijd te zijn om de luipaard te bekijken.
Niet veel later komen we aan bij de auto van Jabiri’s vader. Inmiddels staan er al een stuk of 6 auto’s en jawel een stuk dieper het bos in staat een indrukwekkende boom met op een van de uitlopende takken een rustende luipaard. We maken foto’s, maar ik zie al snel dat ik met m’n telefoon geen enkele kans maak om de luipaard vast te leggen. Hopelijk lukt het Jeroen wel.
De “Ugly Five”
Na de bijzondere sighting van de luipaard gaan we lunchen. We krijgen elke dag van de lodges lunchboxes mee die uitstekend verzorgt zijn. Tijdens de lunch spotten we nog wat vogels en komen we er achter dat naast de big en small five er ook een ugly five bestaat. De ugly 5 bestaat uit de wrattenzwijn, gier, maraboeooievaar, hyena en gnoe. Doordat we bij de lunch de maraboeooievaar spotten, zitten we inmiddels op 4 van de 5. De big en small five blijven voor nu wat achter…
Een bijna-douche
Na de late lunch begeven we ons langzaam richting de uitgang. We hopen de leeuw misschien wat dichterbij te kunnen zien als we het park weer gaan uitrijden. Onderweg komen we nog talloze giraffen, bavianen, vervetapen, zebra’s en olifanten tegen. Het is onvoorstelbaar hoeveel indrukwekkende dieren er rondlopen in dit ‘bos’.
Hoogtepunt van de middag is nog wel een olifant die we spotten waarvan Jabiri aangeeft dat hij denkt dat de olifant zal gaan drinken bij het water. En jawel, de olifant wandelt rustig, met af en toe een gras snack pauze tussendoor, richting het water. Daar begint de mannetjes olifant te drinken. We hopen uiteraard dat hij zichzelf ook gaat douchen, helaas. Hij spoelt z’n voeten af, laat z’n slurf veel rusten op z’n slachttanden, speelt wat met het water onder z’n kin, maar de douche krijgen we niet te zien.
Rhotia valley
We begeven ons richting de uitgang van het park, maar zien de leeuw helaas niet meer. Door de verkleuring is de buffalo inmiddels ook bijna niet meer waar te nemen. Dat laatste vind ik niet perse erg.
Omdat we bij de vorige lodge wat vergeten zijn stoppen we halverwege en vragen we iemand met de tuktuk, maar dan op de motor, om dat voor ons op te halen. Ondertussen gaan wij naar the African Experience. Hier kan je zien hoe allerlei kunst wordt gemaakt en je kunt het uiteraard kopen.
Jeroen en ik kopen 2 schilderijen en inmiddels is ook het pakketje afgeleverd. We vertrekken naar de lodge. Het terrein van de lodge bestaat uit 2 delen. Aan de ene kant is het lodge gedeelte waar wij slapen. Aan de andere kant is een weeshuis, voor kinderen uit de buurt. 20% van de inkomsten gaat naar het weeshuis.
We komen aan bij een prachtige ‘tent’. Nouja, tent mag je het eigenlijk niet noemen, het is eerder een huis met tentdoeken als zijkant. We hebben uitzicht over een dorpje en prachtige groene vallei.
Niet al te laat gaan we eten, waarna we al snel in slaap vallen.
Tarangire, dag 1
Onze eerste ontmoeting met olifanten, giraffen, en de magie van het Afrikaanse landschap. Deze dag stond eigenlijk in het teken van verplaatsen maar bracht ons al heel snel een uitgebreid voorproefje.
“Onze eerste ontmoeting met olifanten, giraffen, en de magie van het Afrikaanse landschap. Deze dag stond eigenlijk in het teken van verplaatsen maar bracht ons al heel snel een uitgebreid voorproefje.”
Woensdag stond voor een groot deel in het teken van de reis naar Tarangire National Park. Jabiri gaf aan dat we rustig aan konden doen, dus we vertrokken rond half negen. Evita had een onrustige nacht door vogels, luide vrachtwagens en de hitte. Zelf slaap ik verrassend goed — ondanks dat ik normaal niet goed tegen warmte kan. Overdag is het heet, maar tot nu toe valt het mee.
Na het ontbijt pakken we onze spullen. We krijgen lunchboxen mee van Chanya Lodge en vertrekken richting Tarangire via Arusha. Daar maken we een korte stop om geld te pinnen en ontmoeten we Osman (mede-eigenaar van Gama Tours) en Jabiri’s vrouw, die wat vergeten kleding kwam brengen. Hun dochtertje was ook mee en vond vooral papa’s grote auto interessant. We krijgen een fles wijn cadeau en ik mag een beanbag lenen — ideaal om m’n lens op te stabiliseren tijdens het fotograferen. Tijdens de lunchstop hebben we gezelschap van een Vervet-aapje dat bovenin de nok van het gebouw zat. Daarna rijden we nog zo’n 15 minuten tot de parkgrens.
Eerste ontmoeting met het wild
Bij de ingang regelt Jabiri het papierwerk — we mogen namelijk maximaal 24 uur in het park verblijven, dus alles wordt nauwkeurig geregistreerd. Nog voor we goed en wel binnen zijn: olifanten! Een hele kudde steekt vlak voor onze jeep de weg over. Indringende blikken, slingerende slurven, inclusief jonkies. Magisch.
Niet veel later zien we giraffen, zebra’s en een mannetjesgiraffe die een vrouwtje probeert te versieren. Zonder succes — hij besluit dan maar wat te gaan eten. Ondanks dat we op tijd in de lodge moeten zijn voor een avonddrive, stopt Jabiri bij elk dier dat we tegenkomen. En terecht. Het is prachtig. We spotten ook verschillende vogels, Afrikaanse hoenderachtigen en de schattige dik-diks: kleine antilopes die altijd als koppel leven. Ze blijven elkaar trouw, echte liefde!
Aankomst bij de lodge
Aangekomen bij de Tarangire Safari Lodge checken we in. Vanaf een bepaald tijdstip mogen we hier niet meer alleen lopen — er loopt immers van alles rond in de omgeving. Enkele dagen geleden liep er in de avond een luipaard langs de tenten. Onze tent blijkt een comfortabele glamping met bed, badkamer en een waanzinnig uitzicht over het park. Er scharrelt een dik-dik paartje om de tent. Veel tijd om daarvan te genieten is er niet: over een halfuur vertrekken we alweer.
Ons verblijf in Tarangire
Stipt om 19:00 zitten we aan het diner. Tot dat moment mogen we nog zelfstandig naar het restaurant. Ik probeer een ijskoud Safari-biertje dat uitstekend bevalt. Het buffet is prima — vooral de papaya-avocadosalade is top. Omdat we snel door moeten, biedt iemand van het personeel aan wat fruit apart te houden als dessert voor wanneer we terug zijn.
Nachtelijke safari
Om 19:30 melden we ons bij de jeep. We zijn met z’n zessen: een gids, een ranger, twee Amerikanen, Evita en ik. Ze dragen een shirt uit Banff, wat Evita direct terugbrengt naar haar studietijd in Kelowna. Ik vroeg of ze Canadees zijn, waarop de man lachend antwoordde dat ze de laatste tijd het liefste zouden willen doen alsof ze Canadees zijn.
De gids legt de regels uit: zacht praten, niet opstaan, flits mag. We rijden het donker in. Al snel zien we een haas — leuk, maar nog niet heel bijzonder. Daarna volgen een aantal vogels en een kameleon. Dan: een staart uit een boom. In eerste instantie dacht Evita: luipaard! Maar het bleek een genetkat te zijn. Even later spotten we een hyena. Hij blijft even in het licht van de zaklamp zitten, kijkt ons aan, en loopt dan kalm voor de jeep langs. Een waardige afsluiter van de dag.
Terug in het kamp
Terug in het kamp praten we nog wat na met het Amerikaanse koppel. Ze waren aan een uitgebreide safari bezig en al in andere landen in de regio geweest. Hierna gaan ze nog naar Botswana en Zuid-Afrika. Ze vertelden dat het kamp waar we verblijven van haar nicht is — zo’n veertig jaar geleden bouwde haar oom dit overigens prachtige verblijf.
We worden naar onze tent geëscorteerd. Die nacht horen we wel wat activiteit rond de tent, waarschijnlijk de dik-diks die eerder ook rondliepen. De volgende dag is de échte gamedrive en hebben we de hele dag om het park te verkennen en dieren te spotten. Vandaag was in die zin nog “maar” een opwarmertje.
Maar wat voor één…