Mwisho wa safari
“The end of the journey”
Na een paar prachtige laatste sightings in de Serengeti begint onze terugrit. We rijden via Ngorongoro en Lake Manyara naar Mto wa Mbu.
Onderweg stoppen we bij een Heritage Information Point, een van de open toegankelijke informatiepunten die paleoantropologische geschiedenis combineert met een beknopt overzicht van de geschiedenis van Tanzania, bedoeld om bezoekers bewust te maken van de unieke betekenis van het gebied tussen Ngorongoro en de Serengeti.
Tanzania is trots op zijn rol in de evolutiegeschiedenis van de mens, de nationale identiteit, onafhankelijkheid en culturele rijkdom. Het benadrukt de rol van het land als “The Cradle of Mankind”.
Buiten zijn gebeeldhouwde schedels van Paranthropus boisei en Homo habilis te zien, twee uitgestorven mensachtigen die een belangrijke rol spelen in het verhaal van de menselijke evolutie. Ze zijn beide gevonden in het gebied rond de Olduvai-kloof in Tanzania, een van de meest iconische archeologische vindplaatsen ter wereld.
Paranthropus boisei is breder bekend als “Nutcracker Man”. Hij leefde van planten, zijn schedel gebouwd voor kracht. Een zijtak van de evolutionaire boom, uitgestorven, maar wel betekenisvol. Homo habilis was kleiner, slanker, met stenen werktuigen in de hand — en wordt gezien als een vroege voorouder van de moderne mens.
Maar…
Die moderne mens moest ook nog pinnen. Jabiri heeft wat kosten voorgeschoten omdat pinnen niet overal mogelijk was en er per dag een limiet geldt. We proberen daarom elke dag met twee passen geld op te nemen.
Bij een bank vlak bij onze lodge pin ik het maximale bedrag — en besluit gewoon nóg een keer te proberen met dezelfde pas. Verrassend genoeg lukt dat. Probleem opgelost.
Aangezien €100 gelijkstaat aan 299.787 TZS voelen we ons tijdelijk even miljonair.
Aankomst bij de lodge
We rijden door een klein dorpje en komen bij een slagboom waar Jabiri een soort lokale belasting betaalt. Even later arriveren we bij onze lodge, waar we de laatste twee dagen zullen doorbrengen. We hebben besloten om de reis hier in alle rust af te sluiten, in plaats van naar Zanzibar of Mafia Island te vliegen.
Het ziet er direct prachtig uit. Een verlicht pad leidt via de receptie en het terras naar een infinity pool met uitzicht over Lake Manyara. We worden ontvangen met een glas bubbels en krijgen een korte briefing.
’s Avonds mogen we alleen onder begeleiding naar onze lodge. We brengen onze spullen naar de kamer en spreken af om later te gaan eten.
Pijl en Boog
Onze lodge, nummer 10, is de laatste op het terrein. Het is eigenlijk een kleine villa met ruime slaapkamer, koffiehoek, grote badkamer, buitendouche, terras én een eigen plunge pool met uitzicht over het meer.
Na een korte pauze bellen we voor een pick-up. Een beveiliger met pijl en boog haalt ons op. Dat verrast ons een beetje. Tegen een nijlpaard zou zo’n wapen weinig uithalen, lijkt ons.
Later horen we dat het bedoeld is voor eventuele nijlpaarden vanuit het meer. Al blijkt later dat die situatie zich nog nooit voorgedaan heeft. Natuurlijk begrijpen we de noodzaak van begeleiding, zeker na verhalen over nijlpaarden bij tentenkampen, maar hier lijkt het deels ook een beetje voor de show.
De beveiligers dragen allemaal een uniform, twee messen en een pijl en boog. Hoe dan ook, we hebben het overleefd.
Manyara Secret
Manyara Secret staat bekend om het adembenemende uitzicht en de focus op ecologisch en maatschappelijk verantwoord ondernemen. In de villa liggen brochures over hun duurzame aanpak, die ook zichtbaar is in de inrichting.
’s Avonds genieten we van een viergangendiner. Alles is vers en vol smaak. We willen geen enkele Italiaan beledigen, maar de spaghetti die we hier aten was misschien wel een van de lekkerste die we ooit hadden.
We zijn als laatsten klaar met eten en kruipen voldaan ons bed in. We besluiten de volgende ochtend wat later te ontbijten. Nu we in luxe verblijven en alleen nog hoeven te ontspannen, kunnen we wat uitslapen.
Dag vol ontspanning
Toch worden we vroeg wakker. We drinken koffie op het terras, schrijven nog wat aan het blog, selecteren foto’s en lezen. Het weer is perfect: blauwe lucht, zacht briesje. Mijn belangrijkste taak vandaag: kiezen welke massage ik wil. Moeilijk leven.
Na het ontbijt boek ik de massage en brengen we de dag door in en rond het zwembad. In het water, met een boek in de hand, genieten we van het “niets moet, alles mag”-gevoel. Tijd vervaagt.
Met Jabiri regel ik in het geheim een taart voor Jeroen. Hij viert zijn verjaardag niet, maar een stukje taart kan er vast wel in. Ook nodig ik Jabiri uit voor de lunch. Niet veel later wordt onze tafel gedekt voor drie. Na het dessert verschijnt het hele personeel zingend en dansend, mét volledige verjaardagstaart en persoonlijk opschrift.
We zijn de enige gasten overdag, dus we besluiten de taart te delen met alle aanwezige medewerkers. Het is een mooie, warme ervaring.
Massage & kampvuur
Na de lunch moet ik snel door: mijn massage zou om 13:30 zijn, maar inmiddels is het al 14:15. Gelukkig geen probleem volgens het personeel. De massage vindt plaats op ons eigen terras bij de villa en is geweldig. Daarna werken we in alle rust weer wat aan het blog, selecteren foto’s, lezen en genieten opnieuw van een fantastisch diner. De avond sluiten we af bij het kampvuur met een drankje.
Laatste dag & vertrek
We ontbijten later dan normaal, mogen iets later uitchecken en lunchen nog in de lodge voor vertrek. Dan… een pushmelding van Schiphol: vlucht geannuleerd. Paniek! Maar gelukkig blijkt het om de vlucht van een dag eerder te gaan. Opluchting volgt.
Na een laatste douche installeren we ons op het terras tot Jabiri ons ophaalt. De rit naar het vliegveld duurt zo’n 3 tot 4 uur. Omdat we pas om 21:00 vliegen, belanden we in de avondspits. Jabiri waarschuwt dat het een groot vliegveld is. Oeps – misschien hadden we iets meer speling moeten nemen.
We nemen afscheid van Jabiri, bedanken hem nogmaals voor zijn zorg, enthousiasme en kennis, pakken onze koffers en lopen het vliegveld in. Groot voor Tanzania, maar binnen 20 minuten staan we bij de gate. Valt mee dus.
Asante Sana
Wat een reis. Intens, maar geweldig. De vriendelijkheid van de mensen, het heerlijke eten, de indrukwekkende dieren en de prachtige landschappen – Tanzania heeft ons hart gestolen.
Dank aan Tamara en Osman van Gama Tours & Safari voor het perfect samenstellen van deze reis die naadloos bij ons paste.
Speciale dank aan Jabiri voor zijn fantastische begeleiding, kennis en oprechte vriendelijkheid.
Ook dank aan iedereen die onze reis gevolgd heeft via dit blog of onze instagram accounts.
We hopen dat we op deze manier hebben voldaan aan de wens die Jabiri helemaal aan het begin van de vakantie uitsprak. En dat is dat we thuis zouden vertellen hoe mooi Tanzania is en dat het veilig is om er naartoe te reizen. We kunnen het allebei beamen.
En nu?
Op dit “nieuwe” blog zal het wel een poosje stil zijn. Er moet immers eerst weer geld verdiend worden om aan een volgend avontuur te beginnen. Waar dat zal zijn weten we nog niet. We hebben zeker ideeen en ook plannen. Maar zoals met zoveel in het leven moet alles nog een beetje op zijn plek vallen. Pole pole, enne Hakuna Matata.
Jeroen heeft meer dan genoeg foto’s om de komende periode te blijven posten op zijn instagram account en zijn website, en er komt zoals inmiddels gewoonlijk ook nog een video van de hele reis uit op zijn Youtube kanaal (en hier). Dat zal nog wel even wat tijd gaan kosten…
Voor nu zeggen we bedankt voor het lezen en tot het volgende avontuur, ver of dichterbij huis.
Jeroen & Evita
