Polepole

“Via modderige paden naar een prachtige waterval, verse koffie en een glimps van de Kilimanjaro.”

We zijn vanochtend al voor de wekker wakker ondanks dat het wat warm was en ik toch behoorlijk oplettend was voor alle insecten die wel of niet aan de binnenkant van de klamboe zouden kunnen zitten. Na een warme douche begeven we ons naar het ontbijt waar we verwelkomt worden door 2 schattige kittens.

Na het ontbijt vertrekken we om 8:30 Met Jabiri voor een rit van zo’n 45 minuten. Nu het niet meer donker is, kunnen we pas goed zien in wat voor een prachtige omgeving we de dag ervoor zijn aangekomen. Veel bossen, veel groen, met uitzicht over een vallei waarin de steden steeds kleiner lijken te worden. Aan het einde van onze rit stapt Benson bij ons in de jeep. Benson woont in Materuni, het dorp waar we naartoe rijden. Hij is voor vandaag onze lokale gids. We rijden richting een inschrijfpunt, we krijgen kaplaarzen aangeboden omdat het wat glibberig kan zijn. Ik dacht nog ‘op m’n sneakers heb ik waarschijnlijk meer grip’. Little did I know. 

Modder, en bananenwijn

We beginnen vrijwel meteen met een kleine stijging waarbij het snel al duidelijk wordt: het is niet alleen glibberig, er is overal modder. En sneakers zijn misschien wel handig voor meer grip, maar je zakt dusdanig diep weg met je schoenen, dat uiteindelijk m’n laarzen tot aan de rand bedekt zijn.

Benson en Jabiri helpen ons zo goed als ze kunnen om overeind te blijven, roepen vrijwel de hele wandeling ‘polepole’ naar ons. Polepole betekent zoiets als ‘langzaamaan’. Maar ja als je eenmaal glibbert en glijdt, dan glij je ook meteen goed,

We wandelen over allerlei smalle paatjes, zelf gefabriceerde bruggetjes en komen langs verschillende winkeltjes die worden uitgestald terwijl wij richting de waterval lopen. Een vriendelijke meneer wil ons bananenwijn laten proeven. Het is nog geen 10 uur dus dit is zelfs mij wat gortig. Terwijl de man z’n flesje optilt, blijkt ook hier de zwaartekracht z’n werk te doen. De tafel met van bananenblad gemaakte bekers valt op en deze rollen langs onze voeten. We helpen de man met zijn spullen verzamelen en vervolgen onze weg.

Materuni waterval

Onderweg kijken we vaak naar links, daar ligt de Kilimanjaro. Helaas is het vandaag bewolkt. Jeroen heeft inmiddels een wandelstok van een meneer langs de kant gehad en niet veel later vind Benson er ook één voor mij. Alles wat ik nodig heb, zal mij vinden. Ja, ik heb in het vliegtuig onder andere ‘De Alchemist’ gelezen. Na een uurtje wandelen en vele ‘polepoles’ later, komen we aan bij de waterval. Prachtig, groots en bezorgt ons meteen een verfrissende douche. Het is voor Afrikaanse begrippen helemaal niet warm, maar voor ons is het een welkome verfrissing.

We staan een tijdje bij de waterval te kijken als de zon langzaam doorbreekt en over de waterval heen schijnt. Prachtig om de top van de waterval goudkleurig te zien worden, terwijl de rest ijzig blauw is.

Jabiri voor de waterval

Kilimanjaro laat zich even zien

We beginnen weer aan de route terug. Doordat de zon even doorgebroken is, is een groot deel van het pad inmiddels droog. Extra opletten blijft het voor de stukken waar het nog wel glibberig is, maar we komen er zonder kleerscheuren van af.

Jabiri koopt een mega avocado voor ons om later te proeven. Niet veel later stopt hij bij 2 dames waar we fruit voorgeschoteld krijgen. We proeven een Tamarillo, een oranje tomaat die aan het begin smaakt naar tomaat, maar dan toch ook wel wat weg heeft van passievrucht. Het is in ieder geval erg lekker. Daarna proeven we nog van een passievrucht: ook heerlijk. Toch bijzonder dat fruit in andere landen zo veel voller is van smaak en geur.

We wandelen nog even door en ik vraag aan welke kant de Kilimanjaro zichtbaar zou moeten zijn. Benson en Jabiri schudde hun hoofd en geven aan dat het vandaag te bewolkt is om de berg te zien. Misschien hebben we geluk en zien we hem aan het einde van de middag, dan zou het moeten opklaren geven ze aan. En dan een minuut of 2 later draait Benson zich om om me te begeleiden over een glibberig stuk en begint te lachen: ‘Ahhh you’re lucky. There it is’. 

Het is even zoeken, maar boven de wolken steken de toppen van de besneeuwde Kilimanjaro uit. We blijven even staan genieten van het uitzicht en de wolken trekken zich verder open. Er blijft een flink pak wolken om de Kilimanjaro hangen, maar ik ben blij dat ik heb mogen genieten van het prachtige uitzicht.

Lunch en Koffie

Na onze wandeling gaan we lunchen. Er worden 5 grote kommen op tafel geplaatst en de koffie teacher zoals hij genoemd wordt, legt ons uit dat het de bedoeling is dat we de Kilimanjaro op ons bord leggen. Dat lijkt mij wat veel, maar de bruine rijst, spinazie salade, avocado en bonen (ja zelf ik vond de bonen heerlijk) hebben goed gesmaakt. We kregen nog bananen, sinaasappel en watermeloen om de maaltijd mee af te sluiten en toen begon de koffie tour.

De teacher begon met theorie en gaf aan dat alleen bij het behalen van je examen je daarna koffie mag proeven, we gaan het meemaken. Het is al met al een bijzonder proces. Bonen worden van de koffieboom geplukt zodra ze van groen in rood zijn overgegaan, na een week of 3 tot 4 drogen gaan ze in een grote uitgeholde boomstam en worden de schillen eraf gestampt. Een natuurlijke grinder. De bonen gaan op een vuurtje en daarna terug de grinder in. Voor je het weet heb je koffiepoeder en kan het in een grote theepot.

Bakkie?

De koffie is ontzettend warm, maar wat een heerlijke geur komt er vanaf. Het is een medium roast en wij zijn toch wel echt dark roast drinkers, maar genieten ontzettend van de geur en smaak van deze koffie. We kopen nog wat souvenirs, Jeroen neemt nog een ‘bakkie’ en dan nemen we afscheid en gaan we weer een klein uurtje terug in de jeep, naar Chanya lodge. Daar zitten we nu in een mooie tuin, in de zon te genieten van de avocado die we eerder op de dag kregen.